شعری از موسی عصمتی به بهانه روز عصای سفید
موسی عصمتی، از شاعران روشندل کشور، در شعری با عنوان «عصای سفید» به مشکلات نابینایان در کشور پرداخته است.
به گزارش آوای ایرانیان، موسی عصمتی، از شاعران توانای روشندل کشور، دو قطعه شعر به مناسبت روز عصای سفید سروده که میتوانید در ادامه بخوانید:
«عصای سفید»
وقتی
از خانه بیرون میزنم
عصای سفیدم دستم را محکم میگیرد
تا
روسیاه جادهها نباشم
وقتی
از خانه بیرون میزنم
زنهای کوچه
سر برمیگردانند
و
زیر لب
خدا را عمیق شکر میکنند
وقتی
از خانه بیرون میزنم
صداهای بلند
به پچپچی گنگ
رنگ میبازد
و صدای عصایم
بلند و بلندتر میشود
وقتی
از خانه بیرون میزنم
کودکان همسایه
به دنبالم میدوند و من
سلامشان را پاسخ میدهم
و آنان
در آرزوی گرفتن دست من
همدیگر را
هُل میدهند
و من
تنهاتر از گذشته
به راهم ادامه میدهم
***
این فصل سوت و کور بماند برای بعد
دوران قحط نور بماند برای بعد
این چشمهای لال که ابرو نداشتند
این چشمهای شور بماند برای بعد
این روزها که دود شدم پشت عینکم
در خلوتی نمور بماند برای بعد
این روزها که باز به فردا نمی رسند
این جادههای دور بماند برای بعد
از آسمان آبی روشن بگو کمی
این دشت بی عبور بماند برای بعد
من در خودم عصا زدم و گریه کردهام
پیغمبری و طور بماند برای بعد
تاریخ هند و باز کلاتی شبیه من
تاراج کوه نور بماند برای بعد
برچسب ها آوای ایرانیاناخبار فرهنگی هنریروز عصای سفیدروز نابینایانشاعر روشندلشعر عصای سفیدعصای سفیدموسی عصمتی
- قبلی دولت پاسخ به پرونده «دختر آبی» را با سانسور منتشر کرد!
- بعدی ماجرای جوانی که بیخواب شده سریال شد
0 دیدگاه در “شعری از موسی عصمتی به بهانه روز عصای سفید”