پورتراب از ۱۳۲۴ به تدریس موسیقی رو آورد و در سال ۱۳۴۰ سرپرستی یکی از ارکسترهای وزارت فرهنگ و هنر ایران را به عهده گرفت. از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲ مدیر هنرستان موسیقی ایران بود و پس از انقلاب نیز پس از گذشت چند سال، به عنوان استاد دانشکده موسیقی دانشگاه هنر و دانشگاه آزاد نیز به صورت رسمی در این زمینه تدریس کرد.

کتاب «تئوری موسیقی» وی از جمله پر فروش ترین اثر مکتوب او در زمینه موسیقی است که نزدیک به ۵۰ بار تجدید چاپ شده است. وی در سال ۱۳۸۷ به عنوان چهره ماندگار موسیقی ایران انتخاب شد.

از متون ترجمه شده وی می‌توان به کتب «متد آموزش پیانو اروپا»، «کن‍ترپوان به‌زبان ساده»، «تج‍زیه و تح‍لی‍ل موسی‍قی برای جوانان»، «هارمونی بر روی شستی‌های پیانو»، «تک‍الی‍ف و حل مس‍ائ‍ل ت‍ئ‍وری موسی‍قی و تع‍لی‍م خط و خوشن‍ویس‍ی»، «آموزش کن‍تر پوان مدال (مق‍امی)»، «هارمونی کلاسی‍ک»، «موسیقی مدرن»، «موتس‍ارت»، «زندگی پراضطراب چایک‍وفس‍کی»، «هانون»، «هارمونی مدرن (توضی‍ح و کاربرد آن)»، «هماهنگی علمی و عملی» اشاره کرد.