برای این مجسمه‌ساز اتفاقی رخ می‌دهد که ممکن است برای هر کسی اتفاق بیافتد؛ اما این اتفاق با سمت و سو گرفتن برخی جریان‌ها با چشمانی بسته طوری رقم می‌خورد که گویی نیروهای قضایی و انتظامی علیه تناولی شکایت کرده‌اند در حالی که ماجرا مسئله‌ای دیگر است.

ماجرا از این قرار است که «پرویز تناولی» ساعت دو بامداد شنبه ۱۲ تیر برای شرکت در مراسم بزرگداشت خود در موزه بریتانیا رهسپار لندن بود که در فرودگاه متوجه ممنوع الخروجی خود می‌شود و به همین دلیل نمی‌تواند به لندن برود.

بعد از این جریان تناولی اعلام می‌کند که «با مراجعه به دادگاه مطلع شدم که شاکی این پرونده، نیروی انتظامی و ناجا است و نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی اتهاماتی بود که به من وارد شده است. این اتهامات را براساس مجموعه کارهایی که تاکنون انجام داده‌ام؛ به من وارد دانسته‌اند. به گفته آن‌ها؛ مجسمه‌هایی که ساخته‌ام مصداق تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب است.»

در ادامه این اتفاق، خبرگزاری فارس برای پیگیری ادعای تناولی مبنی بر شکایت نیروی انتظامی از وی به گفت‌وگو با سردار سعید منتظرالمهدی سخنگوی ناجا پرداخت و سردار منتظر‌المهدی گفت: «پلیس هیچ‌گونه شکایتی از پرویز تناولی نداشته است و ممنوع‌الخروجی مشارالیه بر اساس حکم دادگاه و ابلاغیه قضایی بوده است.»

از سویی دیگر وکیل پرویز تناولی به تأیید اظهارات سخنگوی ناجا در خصوص عدم شکایت نیروی انتظامی از پرویز تناولی پرداخت و گفت:‌ «یک شخصیت حقیقی علیه موکلم شکایتی طرح کرده است.»

نکته قابل توجه این است که حدود ۱۲۰ هنرمند در بیانیه‌ای از مجسمه‌ساز «هیچ» حمایت کردند و ممنوع‌الخروج بودن تناولی را دور از شأن وی دانسته و در بیانیه نوشته‌اند: «ما امضاکنندگان این نامه، خواستار رسیدگی فوری مسؤولان محترم قضایی به وضعیت این هنرمند هستیم. پسندیده است که حرمت استادی ایشان و سابقه نیم قرن فعالیت فکری، فرهنگی و آموزشیشان پاس داشته شود.»

حمایت هنرمندان با انتشار چنین نامه‌ای قابل تأمل است که دقیقاً این هنرمندان از چه مسئله‌ای حمایت کردند؟! چرا پرویز تناولی در رسانه‌ها اعلام داشته که «شاکی من ناجا است و از من به دلیل تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب شکایت شده است؟» در حالی که شاکی تناولی، خصوصی بوده است و نیروهای قضایی به وظیفه خود برای پیگیری وضعیت شاکی خصوصی اقدام کردند.