باران کوثری در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ به هواداری از حسن روحانی پرداخته بود و پس از گذشت سه سال از انتخاب روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران، از سیاست‌های فرهنگی دولت یازدهم گلایه کرده و می‌گوید:”به عنوان کسی که هم به این دولت رأی دادم و هم تا جایی که توانستم برایش رأی جمع کردم سخنم این است که مطالبات ما را برآورده کنند.”

باران کوثری در گفتگو با فریدون جیرانی، درباره اوضاع و احوال سیاسی جامعه گفت: شرایط بهتر شده است اما باز به بن بستهایی می‌خوریم که فکر می کنیم چقدر می‌توانیم امیدوار باشیم به آینده. وقتی لیست امید که مقدار زیادی از آرایش را به واسطه اهالی فرهنگ و هنر به دست آورده در انتخابات کمیسیون‌ها کمترین علاقه ای برای حضور در کمیسیون فرهنگی نشان نمی‌دهد واقعا چگونه می‌شود درباره آنها فکر کرد؟

وی ادامه داد: این یک واقعیت است که اگر حمایت اهالی فرهنگ نبود این مقدار رأی برای لیست امید متصور نبود و هیچ کس نمی تواند این را کتمان کند اما وقتی آنها برای حضور در کمیسیون فرهنگی پیشقدم نمی‌شوند تا باز هم کمیسیون فرهنگی بدل شود به همان چرخه‌ای که برخی فیلم‌ها اکران نشوند و برخی هم نتوانند کار کنند، این چه معنایی دارد؟ آنها چه فکری می‌کنند نسبت به من و امثال من؟ حتی توضیح هم نمی‌دهند که چرا کاندیدا نشده‌اند؟ این به من برمی‌خورد و باعث می‌شود به این فکر بیفتم که آیا اصلا کسی به فرهنگ فکر می‌کند؟

باران کوثری با اشاره به فیلم توقیفی‌اش و کم کاری سازمان سینمایی در تسهیل شرایط اکران این فیلم بیان داشت: آیا کسی در ارشاد هست که پیگیری کند چرا «عصبانی نیستم» هنوز اکران نشده است؟ خب خیلی راحت از همان ابتدا بگویند اهل فرهنگی که از ما حمایت می‌کنید بدانید که فرهنگ در الویت نیست.

کوثری در بخشی از گفتگوی خود با اشاره به اوضاع بغرنج اهالی فرهنگ خطاب به مدیران فرهنگی دولت یازدهم اظهار می دارد: به عنوان کسی که هم به این دولت رأی دادم و هم تا جایی که توانستم برایش رأی جمع کردم سخنم این است که مطالبات ما را برآورده کنند. اینکه می گویند تحت فشارند هم توجیه مناسبی نیست. شما خودتان می دانستید که تحت فشارید؛ چه فشار سیاسی چه فشار اقتصادی. قطعا به این فشارها آگاه بودید و بعد پیشقدم شده‌اید برای کاندیداتوری پس باید به مطالبات ما پاسخ گویید.

باران کوثری درباره مطالبات خود نیز گفت: اصلی‌ترین مطالبه من این است؛ یک فیلم اکران نشده به نام «عصبانی نیستم» را به عنوان بازیگر دارم. فیلمی که هم پروانه ساخت دارد و هم پرونه نمایش اما به دلیل فشار از جانب کسانی که در ارشاد نیستند این فیلم را اکران نکردند. چرا؟

وی ادامه داد: مطالبه دوم‌ام حمایت از فیلم‌سازان است. از مادر خودم شروع می کنم که آن قدر خسته شده که نمی‌خواهد فیلم بسازد. اگر رخشان نمی‌تواند فیلم بسازد، اگر بیضایی نتواند برگردد فیلم بسازد و اگر تقوایی نتواند فیلم بسازد پس دیگر چه فرقی هست میان این دولت و دولت قبل. اگر بیضایی مطمئن باشد فضای امنی فراهم است برای فعالیت چرا برنگردد؟

باران کوثری مطالبه خود از خانه سینما را نیز با مکثی چنین بیان کرد: خانه سینما باید کاری کند که جوان‌ترها جذب آن شده و مسئولیت‌ها را در دست بگیرند بلکه اتفاقات بهتری بیفتد.