آوای ایرانیان: هفتمین شب از سی و سومین جشنواره موسیقی فجر میزبان ارکستر سمفونیک صداوسیما بود. سهراب کاشف رهبری این ارکستر را برعهده داشت که تغییر بسیار محسوسی در ارتقاء این ارکستر دیده می‌شد. دینامیک فوق‌العاده و صدادهی عالی و یکسان بودن کم‌نظیر آرشه‌ها و اجرای آثار بسیار دشوار همچون «مارش اسلاو» چایکوفسکی» که حتی برای بزرگ‌ترین ارکستر‌های دنیا چالش برانگیز است، اجرای قرینه‌های پی‌در‌پی و پاساژهای سرعتی بویژه برای زهی‌ها در این قطعه و سایه‌هایی که بدون کوچک‌ترین تاخیر ویلن یک، دو و آلتو و ویلنسل به شایستگی اجرا گردید همه و همه نشان از ظهور سهراب کاشف، پدیده رهبری جوان ارکستر داشت. چراکه همه این نوازنده‌ها را در طول سال در ارکستر سمفونیک یا ارکستر ملی و دیگر ارکسترهای بزرگ می‌بینیم و هیچ‌کدام تا به این اندازه پتانسیل این نوازنده‌ها را به فعلیت نرسانده‌اند.

و اما ارکستر صدا و سیما مارش اسلاو را در نزدیک‌ترین حالت به ویژگی موسیقایی چایکوفسکی به اجرا گذاشت. سراسر این مارش دربردارندهٔ ملودی‌هائی زیبا است که مانند حرکت‌های باله آکنده از انعطاف و جهش هستند. ملودی چندین‌بار تکرار می‌شود و گاه‌به‌گاه با استفاده از دینامیک قوی‌تر و ارکستراسیون حجیم‌تر، بیانی درون‌گرایانه و تغزلی را به غریوی پُرتوان بدل می‌سازد. ارکستراسیون به‌غایت رنگارنگ، و تضادهای تأثیرگذار و تناوب استفاده از زهی‌ها، بادی‌های چوبی و برنجی از ویژگی‌های آن است. کیفیت پُراحساس موسیقی از تضادهای شدید تمپو، دینامیک و مواد تماتیک سرچشمه می‌گیرد.

در این کنسرت قطعات نیایش یزدان، افق بی کران، کوریولان، فینلاندیا، مارش اسلاو، هزاردستان، رقص دایره و ای ایران اجرا شدند.

درکنار سهراب کاشف رهبر ارکستر سمفونیک صداوسیما، نیما زاهدی به عنوان ارکستر مایستر، رازمیک اوحانیان به عنوان رهبر گروه کر و عبدالرضا صفایی به عنوان مدیر رکستر حضور داشتند.

اینچنین اجراهایی همچون اجرای دیشبِ ارکستر صدا و سیما توقع‌ها را برای دو ارکستر بزرگ تهران یعنی «ارکستر سمفونیک تهران» به رهبری شهداد روحانی و «ارکستر ملی» به رهبری فریدون شهبازیان به شدت بالا می‌برد و با این اجرا، ضعف‌های آن دو نمایان‌تر می‌شود.

سهراب کاشف رهبر ارکستر سمفونیک سازمان صدا و سیما از شمار معدود دانش آموختگان رشته رهبری ارکستر در مغرب زمین است که در بسیاری از صحنه‌های بین المللی، ارکسترهای موفقی را رهبری کرده و از استادان صاحب نام این حوزه در جهان تقدیر گرفته و با کسب افتخارات بسیار بازگشته تا خدمتی به موسیقی ایران زمین کرده باشد.

به جرات می‌توان گفت بجز ارکستر علی رهبری تا کنون اینچنین دینامیک و صدادهی از ارکستر شنیده نشده است. با تاکید بر ارزش و جایگاه هنری علمی علی رهبری، در مورد سهراب کاشف باید گفت که برای کسانی که همچنان مشتاق هدایت ارکستر سمفونیک توسط علی رهبری هستند، سهراب کاشف می‌تواند بهترین گزینه باشد که حتی در مواردی مزایای بیشتری نسبت به علی رهبری دارد از جمله اینکه به اندازه رهبری با نوازندگان سخت‌گیری نکرده و بیشتر بر مبنای اخلاق‌مداری ایرانی و حرمت کسوت و پیش‌کسوت با نوازندگان برخورد می‌کند که باعث انگیزه و دلگرمی نوازنده‌ها می‌شود که در این موارد علی رهبری به حدی با نوازندگان مشکل داشت که بهترین نوازندگان، ارکستر سمفونیک را ترک کردند. مزیت دوم سهراب کاشف اینست که خیلی به جنبه مادی و قرارداد مالی تاکید ندارد و مطمئنا هزینه سنگینی روی دست ارکستر نخواهد گذاشت و از این جنبه نیز بر علی رهبری برتری دارد چراکه در زمان رهبری بسیاری به رقم‌های بالای دستمزد او معترض بودند و بخش اعظمی از مسائل رسانه‌ها متوجه بحث هزینه قرارداد رهبری شده بود که این مشکل در مورد کاشف صدق نمی‌کند. هرچند همان مبالغ نیز حق مسلم علی رهبری بود با توجه به سابقه ایشان و مرحله بزرگسالی سنی و موسیقایی توقعی بی‌جا محسوب نمی‌شد لیکن با توجه به محدودیت‌های بودجه‌ای در حوزه موسیقی، مقایسه هزینه‌ها مزیتی برای سهراب کاشف قلمداد می‌شود.

کاشف نشان داد که نوازنده‌های ایرانی دارای قابلیت‌هایی بالا هستند و از پس هر اثری برمی‌آیند همچنان که در مارش اسلاو هنرنمایی ویلنسل داوود منادی تصدیق کننده این مزیت است.

سهراب کاشف می‌تواند با انگیزه بالا با همان کارایی و استفاده بهینه و هدایت اصولی تمرینات نوازنده‌ها و رفع اشکال، در ارتقاء ارکسترهای بزرگ ایرانی نقشی بسزا داشته باشد که از کمترین حواشی به‌دور است و با عشق به کار، تمام توجه‌ها را به اجراهای ماندگار متمایل می‌سازد. حال ارکستر صدا و سیما با اطمینان و قطعیت می‌تواند در مراکز مهم موسیقی کلاسیک جهان با سربلندی به اجرای برنامه بپردازد و تا اینجا هرچه در توان این رهبر بوده در میان گذاشته شده و تنها مشکل ارکسترهای بزرگ باز به مساله مادی برمی‌گردد که شامل تعویض سیم‌های سازهای زهی، استفاده از آرشه‌های استاندارد اروپایی و در مرحله آرمانی‌تر، تعویض سازهای زهی با برندهای استفاده شده در ارکسترهای بزرگ نظیر ارکستر سمفونیک وین، ارکستر فیلارمونیک لندن و ارکستر دیوان شرق و غرب است.

فارس