آوای ایرانیان: پدرش مالک اشتر، در مقابل عمروبن عاص قرار گرفت… و نیزه ای به طرف او انداخت. او از صحنه گریخت. جوانی از جوانان قبیله حمیره که در سپاه معاویه بود، صحنه را دید و پرچم را از عمروبن عاص گرفت و گفت: اکنون هنگام نبرد جوانی چون من است. و شروع به رجز خواندن کرد. مالک اشتر، دست فرزندش ابراهیم را گرفت و گفت:

به میدان نبرد برو؛ زیرا او جوانی نوسال است و تو نیز چون او جوانی نوسال هستی.

ابراهیم به میدان رفت و رجزی زیبا سرداد و حمله ای سخت کرد. بعد از مدتی نبرد، طرف مقابلش را به هلاکت رساند. و بدین ترتیب مراتب عشقش را به مقام شامخ ولایت نشان داد.

نصربن مزاحم، نویسنده کتاب «وقعه الصفّین» می نویسد:

ابراهیم در جنگ صفّین با وجود این که نوجوانی بیش نبود، درکنار امیرمؤمنان و پدرش مالک، رشادت ها از خود نشان داد.{وقعه صفّین، نصربن مزاحم، ص ۴۴۱ و اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۲۰۰}.

از زندگی ابراهیم تا هنگامی که مقدمات قیام مختار فراهم شد، اطلاعی در دست نیست. از آن جایی که او محبّ اهل بیت و یکی از شیعیان شناخته شده بود، احتمالاً در زمان قیام امام حسین علیه السلام در زندان به سر می برده یا شاید جای دیگری بوده است که امکان حضورش در کربلا وجود نداشته است. به هر حال، تا زمان قیام مختار خبری از او در دست نیست.

د راینجا به بیان دیدگاه برخی از بزرگان د رمورد شخصیت ابراهیم اشتر می پردازم:

علامه سید محسن امین: ابراهیم، مردی شجاع، سلحشور و با شهامت بود. او رئیس و مدافع قبیله اش بوده او طبعی والا و همتی بلند داشت و حامی حق و حقیقت بود. او دارای زبانی فصیح و شاعری شیرین زبان و هوادار و دوستدار اهل بیت بود. ابراهیم همانند پدرش دارای همه این ویژگی ها بود و چنین فرزندی باید شبیه پدرش باشد.{اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۳۶}.

علامه مجلسی از قول ابن نما، (فقیه بزرگ شیعه) می گوید: ابراهیم (رحمه اللّه علیه) مظهر شجاعت مقاومت، و سلحشوری قاطع بود. او محب و دوست دار اهل بیت پیامبر و پرچمدار و دلباخته آنان بود.{بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۳۶۶}.

محمد حرزالدین: ابراهیم اشتر فردی شجاع و یکّه تاز میدان نبرد و دوستدار اهل بیت بود. او در شیعه بودنش محکم و مطمئن بود؛ و نه تنها از لحاظ اخلاقیات شبیه پدرش بود، بلکه صورت و هیکل ظاهرش نیز همانند پدرش مالک اشتر بود.{مراقد المعارف، ج ۱، ص ۳۶}.

ذهبی از عالمان اهل سنّت: ابراهیم همانند پدرش از قهرمانان و بزرگان بود. او شیعه فاضلی بود.{سیراعلام النبلاء، ذهبی، ج ۵، ص ۸۱}.

ابن جوزی از عالمان اهل سنّت: ابراهیم بن الاشتر دارای صدایی پر هیبت، گیرا و پر جذبه بود.{المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ابن جوزی، ج ۶، ص ۵۲}.

بلاذری از عالمان اهل سنّت: ابراهیم در حالی که جوانی نوسال بود، شجاع نیز بود.{ انساب الاشراف، بلاذری، ج ۵، ص ۲۲۴}.

علامه مجلسی: ابراهیم شخصی نبود که در دین خودش شک کند. او در اعتقادش گمراه نشد و هیچ گاه یقینش را از دست نداد. او در انتقام گرفتن از خون امام حسین علیه السلام مشارکت کرد.{ بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۳۴۹}.

اینگونه تعابیر در مورد شخصیت ابراهیم اشتر،بیانگر این نکته است که به احتمال قوی وی در حادثه کربلا،کوتاهی نکرده است،چرا که در غیر اینصورت مورد سرزنش قرار می گرفت،نه اینهمه تعریف و تمجید.