به گزارش آوای ایرانیان، هادی بهروز مدیر فیلمبرداری «ماجرای نیمروز: رد خون» با اشاره به اینکه یکی از نکات مثبت همکاری با کارگردانی مانند محمدحسین مهدویان ثبات در گروه هنری و فنی تیم فیلمسازی است، گفت: این مساله سبب می‌شود که اتفاق نظر میان عوامل اصلی کار بوجود آید و زمان کمتری برای هماهنگی آنچه که کارگردان و دیگر عوامل اصلی نیاز دارند، صرف شود، البته در میان فیلم‌هایی که مهدویان ساخته است شاید در ترکیب بازیگران، گروه تولید و یا تهیه‌کننده کار تغییر ایجاد شود، اما باز هم تکرار می‌کنم نفرات اصلی که بار هنری و فنی کار روی دوششان است، تا امروز ثابت بوده‌اند.

وی با تاکید براینکه «رد خون» سخت‌ترین کاری بود که تیم فیلمسازی ما انجام داد، بیان کرد: با توجه به شرایط تولیدی محدودی که سینمای ایران دارد، به سختی می‌شود سراغ ساخت فیلم‌هایی از این دست رفت که چنین پروداکشن بزرگی دارد.

مدیر فیلمبرداری «لاتاری» توضیح داد: این را می‌دانم دوستانی که می‌خواستند این بخش از تاریخ کشور را روایت کنند، دچار مسائل و مشکلات بسیاری شدند تا بتوانند قصه این بخش از تاریخ را بیان کنند و از همان مرحله اول تحقیق و نگارش فیلمنامه، کارگردان و تهیه‌کننده دچار مسائل بسیاری شدند.

وی بیان کرد: البته در بخش فنی و اجرا نیز برای همه عوامل سازنده فیلم، سختی‌ها و مشکلات بسیاری وجود داشت. این فیلم دارای هجم زیادی از هنروران، تعدد در لوکیشن‌ها و اتفاقات مهمی در صحنه بود که بی شک اداره چنین پروژه‌ای را بسیار سخت می‌کرد.

بهروز گفت: به خاطر دارم که در «رد خون» گاهی در لوکیشن‌هایی کار می‌کردیم که به دلیل وسعت صحنه با میزانسن‌های بسیار سخت و البته پیچیده‌ای روبرو بودیم، به عنوان مثال در سکانس تنگه «چهارزبر» که وسعتی به طول یک و نیم کیلومتر داشت، باید همه اتفاقات و بازی بازیگران اصلی و هنروران در تمام صحنه، درست و بجا شکل می‌گرفت.

وی تاکید کرد: «رد خون» فیلمی است که سکانس‌های جنگی بزرگی داشت و در شرایطی که قرار داشتیم امکان به خطر افتادن جان عوامل پشت و جلوی دوربین بسیار زیاد بود. چنین وضعیتی فشار‌های روحی و روانی بسیاری روی عوامل فیلم ایجاد می‌کرد. تصور کنید در چنین شرایطی به عنوان مدیر فیلمبرداری باید تمام این زحمات را به درستی ثبت و ضبط می‌کردم که مسئولیت بسیار سنگینی بود.

مدیر فیمبرداری «ایستاده در غبار» توضیح داد: در ابتدا تصمیم داشتیم با توجه به اینکه «رد خون» به بخشی از اتفاقات مهم دهه ۶۰ کشور مربوط می‌شود آن را به صورت ۱۶ میلیمتری فیلمبرداری کنیم، اما به دلیل اینکه پروسه دریافت پروانه ساخت طولانی شد زمان کمی تا شروع فیلمبرداری داشتیم و با موقعیتی مواجه شدیم که باید تصمیم می‌گرفتم با چه فرمتی فیلمبرداری کنیم، برای فیلمبرداری «رد خون» به صورت ۱۶ میلیمتری باید فرصت کافی برای تهیه مواد خام از خارج از کشور را پیدا می‌کردیم که این پروسه زمان بر بود، به همین دلیل با توجه به زمان کمی که در اختیار داشتیم، تصمیم گرفتیم که این فیلم را به صورت دیجیتال فیلمبرداری کنیم و در نهایت فیلمبرداری به گونه‌ای انجام شد که مخاطب با تصاویری روبرو شد که به لحاظ بصری تفاوت چندانی با تصویر نگاتیو ۱۶ میلیمتری نداشت.

وی ادامه داد: در این زمینه تحقیق کردم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که این امکان وجود دارد روی دوربین‌های مینی الکسای کمپانی ARRI، فرمت سوپر ۱۶ را انتخاب کرده و با لنز‌های سوپر ۱۶ قدیمی و نسبتا کهنه فیلمبرداری کنیم.

بهروز گفت: البته این روش ریسک بزرگی را به همراه داشت، چرا که ما یک پروژه بزرگ روبرو بودیم، همچنین معتقد بودیم «رد خون» قرار است یک فیلم ماندگار باشد به همین دلیل باید به شیوه درستی فیلمبرداری می‌شد و این خود مسئولیت عجیبی بود و باید تصمیم سختی در این زمینه می‌گرفتم. در چنین شرایطی می‌توانستم فرمت‌های متفاوت و بسیار باکیفیتی را برای فیلمبرداری «رد خون» انتخاب کنم، اما در نهایت فرمتی که انتخاب کردم روی دوربین دیجیتال ARRI پایین‌ترین کیفیت ممکن بود، اما در نهایت بهترین نتیجه را به ما می‌داد و تصویری که بدست آمد همان تصویری بود که واقعا نیاز داشتیم و مناسب قصه و فضای این کار بود.

این فیلمبردار سینما توضیح داد: «رد خون» به جهت بافت و رنگ چندان تفاوتی با نگاتیو‌های ۱۶ میلیمتری ندارد و خوشبختانه در این بخش به لحاظ فنی بسیار سربلند بودیم، تجربه این شکل از فیلمبرداری در سینمای جهان کمتر رخ داده بود و فکر کردم که بد نیست برای فیلمبرداری «رد خون» سراغ این شکل از فیلمبرداری بروم و تلاش هم کردم تا از تجربه تمام کار‌های قبلی خود استفاده کنم.

وی تاکید کرد: «رد خون» در واقع برای من ماحصل همه تجربه‌هایی است که پیش از این با محمدحسین مهدویان پشت سرگذاشته‌ام و احساس می‌کنم که این فیلم به لحاظ فنی و هنری کامل‌ترین خروجی است که داشته‌ایم.

بهروز در پایان گفت: «رد خون» بی شک از جمله آثاری است که می‌تواند مخاطب را راضی از سینما خارج کند و امیدوارم مردم با تماشای این فیلم با بخشی از اتفاقاتی که در دهه ۶۰ در کشورمان رخ داده بیشتر آشنا شوند.