کارگردان «لباس شخصی» از اهمیت ساخت فیلم تریلر سیاسی برای سینمای امروز کشور گفت.

به گزارش آوای ایرانیان، جشنواره فیلم فجر امسال میزبان فیلمی در گونه تریلر سیاسی و معمایی است.

ژانر سیاسی و معمایی که از ژانرهای جذاب سینمای جهان است در سال‌های دهه ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ در پرده سینمای کشور به وفور دیده می‌شود. فیلم‌هایی که درباره سرنوشت سیاسی و تاریخی ملت ایران بود. این گونه سینمایی جذاب طرفداران زیادی را در میان سینمادوستان دارد اما متأسفانه در سال‌های ابتدایی دهه ۱۳۸۰ به بعد، این گونه سینمایی کمتر بر پرده نقره‌ای دیده شد.

البته در سال‌های اخیر فیلم‌هایی مانند سیانور و ماجرای نیمروز از معدود فیلم‌هایی بودند که توانستند خاطره سینمای تریلر سیاسی را زنده کنند و در گیشه نیز موفق باشند.

امسال نیز سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر شاهد حضور فیلمی در این سبک به نام «لباس شخصی» به کارگردانی «امیرعباس ربیعی» است. این فیلم در بخش نگاه نو (فیلم‌های اول) این جشنواره شرکت خواهد کرد.

به همین دلیل با ربیعی کارگردان این اثر در گفت‌وگوی کوتاهی از حس و حال و هوای فیلم و دیگر نکات مهم پرسیدیم.

ربیعی در ابتدا درباره فیلم گفت:‌ فیلم «لباس شخصی» درباره فعالیت‌های مخفی حزب توده و واقعه تاریخی مرتبط با آن است که در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۱ می‌گذرد. فیلم در گونه سیاسی، معمایی و پلیسی است که نسبت به دیگر ژانرهای سینمایی بیشتر با این فضا و سوژه ارتباط دارد.

ربیعی ضمن بیان علاقه خود نسبت به این ژانر سینمایی گفت: بیشتر فیلم‌های کوتاه من که قبل از این فیلم ساختم در ژانر سیاسی بوده‌اند و همواره در تلاشم تا با قواعد این سبک فیلم بسازم.

وی درباره این سبک از فیلمسازی گفت: واقعیت این است که این ژانر جایش در سینمای امروز ما خالی است و کمتر فیلمی درباره آن داریم. بنابراین احساس کردم که باید فیلمی در این گونه سینمایی بسازم؛ فیلمی که با داشتن ماجرای پرپیچ و خم به واقعه‌ای تاریخی نزدیک باشد.

کارگردان «لباس شخصی» درباره انتخاب بازیگران فیلم به خبرنگار تسنیم گفت:‌ به دلیل اینکه ماجرای فیلم معمایی است و نمی‌خواستیم که با استفاده از بازیگران چهره، فرضیه‌هایی درباره نقش آنان ایجاد بشود، از بازیگران چهره استفاده نکردیم بلکه ملاک ما انتخاب بازیگران تئاتر و فیلم‌ کوتاه بود که قبلاً نیز با آنان همکاری کرده بودیم.