مرتضی تقوی آلاشتی، نوازنده جوان سنتورِ شمالی الاصل، یادداشتی برای زنده یاد استاد ابوالحسن خوشرو نوشت.

به گزارش آوای ایرانیان، مرتضی تقوی آلاشتی آهنگساز و نوازنده جوان سنتورِ متولد ۱۳۷۶ است با اصالتی از آلاشتِ مازندران که از مصاحبت با زنده یاد استاد خوشرو بهره برده و در آلبوم اخیر با صدای ایشان که «چِم» نام دارد نیز نوازندگی کرده است. این هنرمند یادداشتی را در قالب مجموعه پاسداشت های مکتوب به یاد زنده یاد خوشرو در اختیار «موسیقی ایرانیان» قرار داده که متن آن به قرار زیر است:

بزرگ مردى از نسلِ احیاگرانِ موسیقى مازندران که به ردیف دستگاهى موسیقى ایران اشراف داشت و موسیقى فولکلور دیگر مناطق ایران را به خوبى می شناخت.

شیوه هاى مختلف آواز مازندران را مشق نموده بود و لله وا را به شیوه اى متفاوت (که گویا از تکنیک هاى اجرایى فلوت الهام گرفته بود) مى نواخت.

مشتى ابوطالب(پدرش)، راهنمایش بود در اصلاحِ احتمالىِ نغمه ها و مقام ها و ریز مقام هاى مازندران و مشتاقانه فرا مى گرفت از گالش ها و چپون ها و چارویدارها و لالایى خان ها.

او به معناى حقیقى کلمه، مستغرقِ دریاى عشق بود.

ایمان داشت، به هنگامِ اجراى موسیقى و آن زمان که چشم بر هم می نهد، عدم درکِ زمان و مکان، از ملزوماتِ صداقتِ هنرش است.

محبوبِ همه شهرِ طبرستان حقیقتاً، غرور نمی دانست و در بندِ مادیات نبود. او انسانیت را نه در گفتار بلکه در کردار به دوستداران و مریدان خود مى آموخت.
اما…

افسوس که دیگر ابوالحسن خوشرویى نیست تا در دهه ى هشتمِ زندگانى، روایتى جدید از نغماتِ مازندران ارائه نموده و هوش از سرِ موسیقى شناسان و موسیقى دوستان ببرد.

افسوس که دیگر ابولحسن خوشرویى نیست تا دمى تَلَمُّذ در محضرِ مبارکش، سرشارمان نماید از عشق و مهر و امید و هنر.

موسیقىِ خوشرو، فارغ از تمامِ قللِ فنى و معنوى، آن جایى در زمره ى نوادرِ دوران قرار مى گیرد که ”بدون تغییر شیوه”، از مجالسِ شادى و عزادارى تا سالن هاى کنسرت را سیراب مى نمود.

استاد ابوالحسنِ خوشرو، جاودانه خواهد ماند در قلبِ یکایکِ دلدادگانِ فرهنگ و هنرِ این سرزمین.