عباس اسماعیل‌گل: جایگاه و اهمیت تلویزیون در شناخته شدن خواننده‌های موسیقی کشور و شنیده شدن میلیونی آثار را هیچ‌گاه نمی‌توان کتمان کرد. از آغاز انقلاب اسلامی تا اواخر دهه ۷۰ گرفته تا همین روزها که شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی گسترش یافته است، به صورت کلی اهمیت و جایگاه تلویزیون برای خواننده‌های موسیقی را به ۲ بخش اصلی به لحاظ زمانی باید تقسیم کرد؛ بخش نخست به ایام آغاز به کار صداوسیمای جمهوری اسلامی تا سال ۷۹  باز‌می‌گردد که در این سال‌ها به خاطر عدم گسترش شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی و همچنین فقدان فرهنگ خرید نسخه اصلی آلبوم‌های موسیقی از فروشگاه‌های فرهنگی، صدا و سیما به تنها مرکز اصلی انتشار آثار موسیقی در کشور تبدیل شده بود که این اتفاق منجر به شناخته شدن چهره‌های جدید موسیقی پاپ بعد از انقلاب اسلامی شد که در حال حاضر از این چهره‌ها به عنوان «نسل طلایی خواننده‌های موسیقی پاپ پس از انقلاب» یاد می‌شود. این خواننده‌ها در آن ایام نهایت تلاش خود را می‌کردند تا به هر نحوی هم که شده یکی- دو اثرشان از تلویزیون پخش شود تا مخاطبان بیشتری آهنگ جدیدشان را بشنوند، حال بماند که در مجموع آثاری که آن سال‌ها از رسانه ملی پخش شد تا چه اندازه به جریان اعتلای موسیقی سالم کمک کرد.

اما از سال ۸۰ شکل و شمایل حضور خواننده‌های پاپ در تلویزیون به شکل اساسی تغییر کرد و اگر تا قبل از سال ۸۰ همراه با صدای خواننده تصاویر گل و بلبل پخش می‌شد، این بار با آغاز سریال‌های مناسبی ماه رمضان، خوانندگان جای خود را در میان تیتراژهای این سریال‌های پرمخاطب باز کردند و در همین سال سریال «گمگشته» به کارگردانی «رامبد جوان» بنیانگذار مسیری به نام سریال‌های مناسبتی بود که  تیتراژ این سریال با صدای«مجید اخشابی» جوان و جویای نام نگاه به موسیقی تیتراژ را در میان اهالی موسیقی تغییر داد.

تاثیرگذاری تیتراژ سریال «گمگشته» آنچنان بالا بود که دیگر تیتراژهای با کلام، مختص سریال‌های مناسبی ماه رمضان نبود به طوری که اگر سریالی تیتراژ با کلام آن هم از نوع خواننده پاپ نداشت، برای مخاطبان عادی تلقی نمی‌شد و شرایطی را رقم زده بود که اغلب مخاطبان، سریال‌ها را با آهنگ‌های تیتراژشان به یاد می‌آوردند.

اما حضور خواننده‌های پاپ به تیتراژهای سریال‌های تلویزیونی محدود نشد و با آغاز دهه ۹۰ موج جدیدی از حضور خواننده‌های پاپ در تلویزیون را شاهد بودیم.