حسام‌الدین سراج، خواننده موسیقی ایرانی در سالروز درگذشت محمدرضا شجریان، خسروی آواز ایران یادداشتی را منتشر کرد.

در این یادداشت که در همشهری منتشر شده، سراج نوشته است: نمی‌دانم چرا و چگونه یک انسان برگزیده می‌شود که قراراست حرف‌ها و رفتارهایی را در قالب آثار هنری دلنشین وکرداری خلاقانه به انسان‌های دیگر بیاموزد؟ ‎همیشه آوازهای استاد شجریان ‎برایم اعجاب‌انگیز بوده است. ‎انتخاب شعر مناسب، ‎تکنیک عالی، ‎رنگ صدای دلنشین، ‎ملودی کلام درست، ‎تلفیق عالی ‎و طراحی درست مضامین شعر در دستگاه ‎و این امر در اغلب اوقات به‌صورت بداهه اتفاق می‌افتاد. ‎او در آواز ایرانی شاهکارهای بسیاری خلق کرده است که سالیان سال برای اهل دل و اهل ادب‌وهنر قابل استفاده خواهد بود. ‎لایه پنهان این آثار، انتخاب رندانه اشعار عبرت‌آموز و اعتراض‌آمیز بود.‎ اگر شجریان نبود، شاید حافظ و سعدی و مولانا و بابا طاهر و نظامی و امثالهم … آنگونه که می‌بایست امروز در دسترس نسل جدید باشد، نمی‌بود. ‎من بسیاری از محفوظات ادبی خود را نظیر غزلیات حافظ و سعدی و مولانا ‎، دوبیتی‌های باباطاهر و… مدیون ایشان هستم. ‎شجریان برگزیده بود. ‎لطف ومهر خداوندی بسیار شامل حال وی بود. ‎خداوند به او حنجره داودی عطا کرده بود. ‎هوش وخرد سرشار برای انتخاب درست و هوشمندانه مسیر، به او تفویض شده بود. ‎نمی‌گویم شجریان، تافته جدابافته بود. ‎نمی‌گویم منجی مذهبی یاپیشوای اجتماعی بود؛ ‎اما شجریان ‎یک انسان وارسته، ‎یک هنرمند فرهیخته، ‎یک معلم عاشق ‎یک روایتگر خردمند ‎و آوازخوان سوز و گداز مردمش بود. ‎مردی به متانت و وقار تاریخ ایران ‎وبه سختی و رنج نامردمی‌های زمان. اوهمیشه بامردم بود، برای مردم خواند و نهایت تلاشش، بیداری مردم بود. ‎هنرمندی که عاشقانه معلمی کرد و ‎شجاعانه با جاهلان و مغرضان جنگید.

حمایت او از هنر حقیقی و اعتلا و اشاعه آن بسیار قابل توجه وبا اهمیت است به‌نحوی که می‌توان گفت بخش عمده‌ای از موفقیت او در جلب و جذب دل‌هاست ‎ازاین‌رو و به‌دلایل فراوان دیگر شجریان استاد بود ولقب استاد برازنده وجودش شد: ‎خسرو آواز ایران. ‎خداوند مهر آفرین‌مهر او را در دل مردم نهاد تا وقتی که از عشق و حکمت و عرفان واتحاد می‌خواند به گوش جان بنیوشند. ‎استادمحمدرضا شجریان پدیده قرن معاصر بود. باشد که آثار او را چون گل‌های بهاری هر روز با صفا و طراوت بیشتر بشنویم وازآن درس مهر و معرفت و زیبایی بیاموزیم. ‎او در حقیقت مطرب عشق بود و با آوای آسمانی خود دل‌های مارا به بهشت عشق وزیبایی می‌برد.