به گزارش آوای ایرانیان، ۲ اثر پژوهشی – موسیقایی در قالب برخی فعالیت های انجام گرفته در مدرسه عالی موسیقی اثر مرحوم علینقی وزیری و بازنویسی شهرام آقایی پور و ۲۰ دونوازی برای سازهای ایرانی اثر شیما شاه محمدی طی روزهای گذشته در دسترس مخاطبان و علاقه مندان موسیقی ایرانی قرار گرفته است.

«در عالم موسیقی و صنعت – چهار کنفرانس به ضمیمه‌ مقاله‌ صنایع ظریفه» اثر علی نقی خان وزیری با بازنویسی، ویرایش، یادداشت‌ها و تحلیل شهرام آقایی‌پور عنوان کتابی پژوهشی در حوزه تاریخ موسیقی ایرانی است که به تازگی توسط نشر ماهور پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.

در توضیح این اثر پژوهشی آمده است:

علینقی وزیری پس از مراجعت از اروپا، در اسفند ۱۳۰۲ مدرسه‌ عالی موسیقی را افتتاح کرد. چون از بدو تاسیس مدرسه، ارکستر آن مورد استفاده عموم واقع نشده بود؛ وزیری تصمیم گرفت تا در تیر ماه ۱۳۰۴ به مناسبت اختتام دوره‌ اول تحصیلات شاگردان مدرسه‌ عالی موسیقی، چهار کنسرت برای استفاده‌ی عموم ترتیب دهد.

خالقی در کتاب «سرگذشت موسیقی» می‌نویسد: «وزیری چون دید با شنوندگان بیشتری سر و کار خواهد داشت چهار خطابه تهیه کرد که هر یک از آنها را در یکی از کنسرت‌ها به صورت کنفرانس، ضمن نغمات، موسیقی ایراد کند تا بدین وسیله بتواند در اطراف موسیقی که هرگز تا آن وقت مردم چیزی درباره آن نشنیده بودند، صحبتی کند.»

او در این خطابه‌ها چارچوب فکری و چشم‌انداز اهداف آینده‌ خود را به شکل خلاصه و منسجم به اهل فرهنگ آن زمان اعلان کرد. این خطابه‌ها نهایتاً در آبان ماه ۱۳۰۴ به کوشش سعید نفیسی به چاپ رسید و مجموعه‌ حاضر علاوه بر بازنشر متن اصلی متضمن شرح و تحلیلی بر آن خطابه‌هاست.

فراگیری شیوه های متفاوت نوازندگی در یک کتاب

کتاب «۲۰ دونوازی برای سازهای زهی ایرانی» با گردآوری، تنظیم و اجرای شیما شاه‌محمدی هم عنوان اثر تالیفی دیگری است که طی روزهای اخیر در دسترس پژوهشگران و علاقه مندان موسیقی ایرانی قرار گرفته است.

در توضیح این اثر آمده است:

کتاب حاضر تلاشی برای آموزش هم‌نوازی سازهای زهی ایرانی و تربیت شنوایی هنرجویان در این زمینه است. در این مجموعه قطعاتی از موسیقی ملل و نیز موسیقی مردمی و کلاسیک ایرانی با استفاده از تکنیک‌های بین‌المللی سازهای زهی و فنون مختص موسیقی ایرانی، به جهت آشنایی با شیوه‌های متفاوت نوازندگی و هم‌نوازی، تنظیم شده ‌است.

در نمونه‌ صوتی، که در لوح فشرده ضبط‌ شده، از ۲ ساز قیچک سپرانو (با کوک دو سل دو سل) و قیچک آلتو (سل دو سل دو) استفاده شده‌است اما هنرجویان دیگر سازهای ایرانی نیز می‌توانند این بخش‌ها را با سازهای خود بنوازند.