“مرتضى پاشایى را ۴ بار بیشتر از نزدیک ندیدم(اولین بار یک سال پیش از اعلام بیماریش)، ولى با اطمینان می‌گویم که جزو انگشت شمار انسانهایى بود که حتى یک ذره انرژى منفى ، حسادت و غرور احمقانه در وجودش دیده نمیشد و بر خلاف اکثریت، در راه موفق شدن شرافتش را نفروخت.

باید اعتراف کنم که من هم جزو افرادى بودم که به جدى بودن بیماریش شک داشتم… یادش گرامى”