به گزارش آوای ایرانیان به نقل از روابط عمومی پروژه‌ها، فیلم کوتاه «شب آشال» به کارگردانی مشترک مصطفی رستم پور و عاطفه رضایان و تهیه‌کنندگی مصطفی رستم‌پور تولید شد.

در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «شب آشال همه چیز را بر ملا می‌کند … .»

ماهان رجایی و آرمین حمدی پور در «شب آشال» به ایفای نقش پرداخته‌اند. مصطفی رستم‌پور پیش از این آثاری از جمله «بازی بدون صفر»، «مارپله»، «گوسفندان ما را خواهند بلعید» و «خواب سنگین پیرمرد» و … را کارگردانی کرده است.

سایر عوامل این فیلم عبارتند از فیلمنامه نویس: مجتبی رستم پور، فیلمبردار: مسعود احمدی، صداگذار: مصطفی رستم پور، صدابردار: مجتبی عزت حقیقی، تدوینگر: مصطفی رستم پور، تصحیح رنگ و نور: محمدحسین اسحاقی، طراح گریم: باران رستم پور، طراح صحنه و لباس: مهدی فلامرزی، مشاور فیلمنامه: محمدصادق محمدنیا، دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: مژگان محمودیان، دستیاران کارگردان: بهار قمر، حسن ابراهیمی‌نژاد، دستیاران تصویر: شیوا بافهم، مهرداد سهامی، امین غفارپور، دستیار صدا:حمید نیکخواه، دستیاران صحنه: علی ابراهیمی‌نژاد، محمود زارع، منشی صحنه: علیرضا دوکوهکی، جلوه‌های ویژه میدانی: مصطفی رستم‌ پور، جلوه‌های ویژه دیجیتالی: علیرضا رهنماتاش، مدیر صحنه: حسن ابراهیمی‌نژاد، مدیرتولید: حسن اسماعیل‌زاده، مدیر تدارکات: محسن صفرزاده، مشاور رسانه: میثم کریمی، مترجم: پارسا ارقمی، صداپیشه: شادی سیری، گیتاریست: مهران عرفان‌نژاد، طراح پوستر و سرمایه‌گذار: مصطفی رستم‌ پور، عکاس: احسان اطمینان، پخش از: «درگاه فیلم ایران» به مدیریت علیمحمد اقبالدار.

پرسش‌گری و علاقه‌مندی به روایت در فیلم کوتاه

هفتمین برنامه «یک سه‌شنبه کوتاه» عصر سه‌شنبه یکم اسفند ۱۴۰۲ به نمایش سه فیلم کوتاه «کمدی دیواری» ساخته مهدی بازیار، «رابرت» به کارگردانی محمد حقانی و «تدلیس» ساخته ونوس خدادوستان در سالن فریدون ناصری خانه هنرمندان ایران اختصاص داشت.

محمد حقانی کارگردان فیلم «رابرت» در این نشست اظهار کرد: من پیرمردی را دیدم که دنبال جایی بود که رادیوی خود را تعمیر کند و اهمیت رادیو برای من بیشتر بود و برای این امر تنهایی شخصیت برجسته شد.

وی با بیان این‌که «رابرت» کار اولش است، یادآور شد: سعی کردم در اولین مشق در چارچوبی درست پیش بروم و قطعاً اشتباهاتی داشتم. فرم اولیه «رابرت» این نبود و قرار بود این تنهایی در ماسال گیلان به تصویر کشیده شود اما کلیسا در اطراف نداشتیم. سعی کردیم تنهایی را به تصویر بکشیم. عوامل اکثراً برای همکاری با کارگردان کار اولی کوتاه شانه خالی می‌کنند و این یک اتفاق بد است.

مهدی حسینی بازیگر فیلم نیز اظهار کرد: گروه پشت دوربین بسیار حرفه‌ای بود. اتفاقی که در فیلم کوتاه افتاده این است که بچه‌ها در فیلم اول خیلی جدی نیستند و این برای بازیگران سخت است.

وی ادامه داد: عموماً به فیلمنامه‌های اول کوتاه جدی توجه نمی‌شود اما «رابرت» برای محمد حقانی جدی بود. بچه‌ها فکر می‌کنند زیر ۵۰۰ میلیون تومان نمی‌شود فیلم ساخت اما با فیلمنامه خوب می‌شود. همین یک سکانس برای من یک فرصت بود و شاید دیگر نتوانم نقش تعمیرکار رادیو را ایفا کنم.

در بخش دیگر سعید هنرمند طراح صحنه «رابرت» نیز درباره همکاری در این فیلم توضیحاتی ارایه کرد.

وی گفت: این فیلم برای من مهم بود و پیشنهاد همکاری با یک فیلم بلند را رد کردم.

سحر عصر آزاد با اشاره به تنهایی تعریف شده برای کاراکتر رابرت توضیح داد: این فیلم براساس یک کاراکتر پیش می‌رود. رادیو یک کاراکتر در فیلم است، شخصیت دارد و وارد درام می‌شود. فیلم در این مسیر دچار ۲ بخش می‌شود؛ اول زندگی رابرت که حرفی از او نمی‌شنویم و بعد از خاموشی رادیو شخصیت دیالوگ دارد. کار روان و شسته و رفته پیش رفته و فقدان‌های شخصیت با رادیو پر می‌شود.

در ادامه مهدی بازیار کارگردان فیلم «کمد دیواری» نیز اظهار کرد: ایده فیلم در ذهنم از سال‌های قبل بود و درنهایت به فیلمنامه رسید. ایده خطی براساس جنایت است که پر و بال گرفت و درنهایت به «کمد دیواری» رسیدیم.

وحید امکانی نویسنده «کمد دیواری» نیز اظهار کرد: به روایت علاقه دارم و پس از گذشت اتفاقات نمایشی هنوز روایت را مقدم بر تصویر می دانم. نگاه کارگردان را دوست دارم و تعامل دوسویه بود. خیلی با بازیگرانی که تئاتری بودند تمرین کردیم و تلاش شد اتمسفر به زیست برسد. فیلمنامه پنج بار بازنویسی شد و تکنیک بازی بچه‌ها نقطه قوت کار بود.

مرتضی دلداده بازیگر اثر نیز اظهار کرد: زمانی که کار پیشنهاد شد در تئاتر شهر کار می‌کردیم و قرار گذاشتیم. از فیلمنامه خوشم آمد و ایده و موقعیت اثر برایم جذاب بود. تعامل بین کارگردان، نویسنده و بازیگران کار وجود داشت و بنا بر این شد که برداشت از موقعیت را بیان کرده و کار را برای خودمان کنیم.

عصر آزاد نیز توضیح داد: «کمد دیواری» درامی بر اساس توطئه است و آدم‌ها بخش دیگری از خودشان را نشان می‌دهند. پیچش‌هایی در این اثر در یک زمان کوتاه می‌بینیم و مخاطب با جنبه‌های دیگری از شخصیت‌ها روبه‌رو می‌شود.

در ادامه برنامه «یک سه‌شنبه کوتاه» ونوس خدادوستان، کارگردان «تدلیس» گفت: در یک زمان خاص سوالاتی برایم پیش می‌آمد که بشر تحت تاثیر یک سری هنجارهای فرهنگی است و معتقدم این فیلم آخرالزمانی است.

وی ادامه داد: نماد این فیلم ابر انسان است. این ابر انسان در هر فرهنگ و تمدن معنای واحدی ندارد و در نهایت یک پرسش‌گری را با فیلمم مطرح کردم.

این فیلمساز تاکید کرد: هدف اصلی من دوباره نگاه کردن بود، پس از این همه تمدن و فرهنگ بازهم به نوعی در نقطه اول هستیم و بررسی این مهم آغاز پرسش‌های دیگر است.

افشین حسنلو بازیگر فیلم نیز اظهار کرد: فیلمنامه را که خواندم گفتم درک نکردم اما در پروسه‌ای چند روزه به درک جامع از فیلمنامه رسیدم. سه روز خیلی سخت را داشتیم چون در تابستان اثر را فیلمبرداری کردیم. بدویت کار درست بنا شده و طراحی لباس خیلی به بازیگران کمک کرد.

وی ادامه داد: کارگردان تا جایی که توانست شرایط را فراهم کرد تا بتوانیم کار را به درستی انجام دهیم. فیلمنامه برایم عجیب و غریب بود. وقتی از فیلم‌های آپارتمانی بیرون می‌زنید چالش‌ها هم آغاز می‌شود.

سحر عصرآزاد در پایان گفت: اسم این فیلم کنجکاوبرانگیز است. به واسطه جملات قصار که به آن در فیلم اشاره شده، جهان اثر و مفاهیم زیرلایه گسترده می‌شود و سوال برانگیزی فیلم عمیق است. سوالاتی هم که فیلم در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند گسترده است.