یک خواننده ایرانی می‌گوید سال‌هاست موسیقی کشورمان مانند مردابی شده که بی‌استفاده‌ترین وسایل‌مان را درون آن پرتاب کرده‌ایم حالا این انبوه وسایل روی هم جمع شده و فضای شلوغ و درهمی را به وجود آورده که نیازمند خانه‌تکانی است.

به گزارش آوای ایرانیان، اشکان کمانگری خواننده موسیقی ایرانی است. او موسیقی را از سال ۱۳۷۴ در گرگان و با فراگیری ساز سنتور نزد ناصر صفایی آغاز کرد و از سال ۱۳۸۱ به تهران آمد و در کلاس‌ اساتیدی چون آقایان مظفر شفیعی، حمیدرضا نوربخش، رامبد صدیف و زنده‌یاد دکتر حسین عمومی شرکت کرد. از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۸ در کارگاه آواز استاد محمدرضا شجریان حاضر شد.

کمانگری درباره دیده شدن آثار موسیقی گفت: امروز مهم‌ترین عامل جهت نمایان شدن آثار موسیقی در جامعه پخش درست آن است، به‌نظرم نسبت به گذشته شاهد پیشرفت انبوه تولید موسیقی هستیم و پراکندگی در ارائه و انتشار آثار موسیقی و رسانه‌ها وجود دارد. هنوز گستردگی حوزۀ پخش موسیقی به نسبت نیاز جامعۀ امروزی چه به شیوۀ سنتی قدیم و چه روش‌های نوین مانند پخش دیجیتال و فضای مجازی اصلاً تناسب ندارد. این مهم‌ترین عاملی است که به دیده شدن آثار موسیقی کمک می‌کند.

وی ادامه داد: با وجود شرایط موجود به صورت جدی باید روی این موضوع فکر شود و برای طراحی روند درست آثار برنامه‌ریزی منسجمی انجام گیرد.

این خواننده درباره جایگاه موسیقی در ایران عنوان کرد: کم توجهی اهالی موسیقی سبب دور شدن هنرمندان موسیقی از محافل اصلی گفتمان انقلاب اسلامی شده است. موسیقی مهم‌ترین ابزار ارائه آراء و اندیشه است. موسیقی می‌توانست ابزار خوبی جهت ارتباط بیشتر حکومت با مردم باشد.

کمانگری با اشاره به اینکه نیم قرن از انقلاب می‌گذرد اما جایگاه موسیقی هنوز مشخص نیست توضیح داد: در ایران جایگاه مناسبی برای موسیقی در جامعه قائل نیستند و این خیلی دردناک است. فکر می‌کنم برای درست شدن این روند نیاز به اقدامی جدی باشد زیرا این کار نیاز به طراحی و مطالعه دارد. با گذشت بیش از چهل سال از انقلاب اسلامی آمار موجود نشان می‌دهد قریب ۸۰ درصد مردم جامعه در اوقات فراغت خود موسیقی گوش می‌دهند. ولی آیا این ۸۰درصد توانایی یا علاقه‌ی ابراز این را دارند که اعلام کنند با موسیقی انس می‌گیرند یا این که چگونه از آن لذت می‌برند.

قریب نیم قرن از انقلاب اسلامی می‌گذرد و هنوز موسیقی جایگاهی در جامعۀ اسلامی و مردم ندارد

وی ادامه داد: قریب نیم قرن از انقلاب اسلامی می‌گذرد و هنوز موسیقی جایگاهی که باید در جامعۀ اسلامی و بین مردمان ندارد. برعکس تمام هنرمندانی که تا تریبونی در اختیارشان قرار داده می‌گویند درها بسته است و هیچ راهی وجود ندارد راه‌باز و امکانات بسیاری فراهم است، متعجبم از این که چرا این همه سال هم صنف‌های من به این فکر نیفتادند که چطور می‌توان موسیقی ایرانی را در کشور به جایی رساند که مردم و سیستم برای این هنر شأن قائل باشند!

کمانگری با اشاره به اینکه موسیقی باید جایگاه سابق خود در ایران را پیدا کند تصریح کرد: در گذشته موسیقی توسط مردم پذیرفته‌ شده و جزئی از زندگی و لحظات زندگی مردم بود، دوباره این اتفاق می‌تواند رخ دهد و اصلاً چیز عجیبی نیست.

وی ادامه داد: امروز از لحاظ دانش آکادمیک و ارزش‌های هنری، موزیسین‌های خوبی داریم که می‌توانند موسیقی‌هایی را ارائه کنند که برای مردم جامعه و کسانی که با موسیقی مؤانست دارند اثربخش و ارزشمند باشد. موسیقی فقط با یک عزم جدی می‌تواند به جایگاه اصیل و ریشه‌دار خود برسد.

این خواننده درباره مدیریت بد موسیقی در ایران عنوان کرد: یکی از معضلاتی که امروز این اتفاق نمی‌افتد مثل این است که شخصی در ساختمان «الف» حضور دارد و شما این شخص را در سه خیابان بالاتر پیج می‌کنید و توقع دارید که از ساختمان «ب» یا «ج» خبردار شده و به سراغ شما بیایند. مسلما این اتفاق نمیافتد. دقیقاً به این شکل است که هیچ مدیریتی برای موسیقی که در جامعه پخش می‌شود وجود ندارد. یعنی آنچه باید برای مخاطب گروه یک پخش شود، برای مخاطب گروه سه پخش می‌شود. آنچه باید برای گروه دو پخش شود برای گروه پنج پخش می‌شود. بنابراین جامعه دچار بلبشو و شلوغی می‌شود.

وی ادامه داد: جامعه برای ارتباط و درک موسیقی مخصوصا در سنین نوجوانی تا جوانی که فرد با آن مؤانست دارد دچار آشوب است، یعنی نمی‌تواند بفهمد که این روند به چه صورت شکل گرفته است که حاکی از مدیریت غلط است.

وی ادامه داد: دغدغه‌ای برای روبه‌راه کردن اوضاع نبوده و اگر هم بوده به شکل موسمی و فصلی بوده است که تنها در یک دورۀ کوتاه رقم خورده و بعد از مدتی هم فراموش شده است. فکر می‌کنم باید جریان‌های اثرگذار و دغدغه‌مند موسیقی تقویت شوند. نگاهی که به باور‌های اخلاقی جامعه اهمیت بدهد و موسیقی درست و سالم تولید شود.

ودیعه‌های لازم برای تولید یک موسیقی خوب باید طراحی شود

کمانگری درباره موسیقی سالم و ودیعه‌های لازم برای تولید آن گفت: نمیخواهم از کلمۀ فاخر که چند سال پیش سر زبان‌ها افتاده استفاده کنم اما جامعه ما به تولید موسیقی سالم که سلامت روحی و روانی مردم را تحت‌الشعاع قرار ندهد و مخاطره‌آمیز نباشد نیاز دارد. ودیعه‌های لازم برای تولید یک موسیقی خوب باید طراحی شود و در سطح گسترده و کلان توسط رسانه تقدیم مردم شود. این اتفاق می‌تواند کم‌کم شرایطی را فراهم کند که موسیقی جایگاه خودش را پیدا کند.

وی همچنین در پاسخ به این سوال که نقاط ضعف و قوت موسیقی امروز ما نسبت به موسیقی قدیم چیست توضیح داد: فکر می‌کنم در این سال‌ها موسیقی‌دان‌های خوبی داشتیم و داریم که از لحاظ فنی و هنری و آکادمیک سرمایۀ لازم برای ما هستند. به نظرم آنچه در موسیقی گذشته به لحاظ فنی و هنری با هر نوع نگاه و فرم بوده، امروز نیز در دسترس است منتها مشکل و نقطۀ ضعف ما این است که امکاناتی که به خاطر بروز و ظهور این همه استعداد و این همه امکان بالقوه باید باشد به صورت متمرکز در یکجا نیست.

کمانگری ادامه داد: نمی‌گویم حتماً باید یک مجموعۀ قدرتمند وجود داشته باشد تا قدرت را در اختیار بگیرد و این را بین هنرمندان قسمت کند ولی به هر حال یک مدیریت کلان با نگاه آینده‌نگری باید وجود داشته باشد تا جلوی این بلبشویی که در اثر ارائۀ موسیقی‌های بی‌کیفیت و بی‌ارزش اتفاق می‌افتد را بگیرد زیرا این مسائل آسیب می‌زند.

این خواننده درباره هنرمندانی که سرمایه‌ موسیقی ایران به حساب می‌آیند گفت: بسیاری از هنرمندانی که استعداد و سرمایه برای موسیقی هستند بعد از مدتی که عملاً نمی‌توانند در جامعۀ موسیقی به یک دیالوگ مشترک برسند و چون تریبون و فرصتی در اختیار ندارند منزوی می‌شوند. عملاً به واسطۀ مشکلاتی که در جامعۀ هنری برای آن‌ها به وجود می‌آید از مجامع هنری دوری می‌کنند. طبیعتاً این‌ها باعث می‌شود مشکلات و مسائلی از این دست که طی سال‌ها برای موسیقی پیش آمده است به وجود بیاید.

وی در پایان خاطر نشان کرد: به نظرم سال‌هاست موسیقی کشورمان مانند مردابی شده که بی‌استفاده‌ترین وسایل‌مان یا آن‌هایی که برایمان ضرورتی ندارد را درون آن پرتاب کرده‌ایم. این انبوه وسایل روی هم جمع شده و فضای شلوغ و درهمی را به وجود آورده که نیازمند خانه‌تکانی است.

منبع:سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»