به گزارش آوای ایرانیان، مسعود تکاور کارگردان فیلم سینمایی «کروکودیل» که این روز‌ها در حال نمایش است، درباره وضعیت فروش این فیلم گفت: ما از اینکه این فیلم اکران شده است بسیار خوشحالیم و برای آن تبلیغات زیادی هم کرده‌ایم از همین رو امیدواریم «کروکودیل» بتواند به فروش بهتری هم برسد. به طور کلی وظیفه یک فیلمساز بعد از ساخت فیلم، معرفی آن به مردم است و باید شرایطی را برای جذب مخاطب ایجاد کند البته این موضوع با جذابیت‌های خود فیلم و امور تبلیغاتی صورت می‌گیرد.

وی افزود: ما از فروش راضی نیستیم و امیدواریم در ادامه سطح فروش تغییر کند. من فکر می‌کنم موارد مختلفی در نفروختن یک فیلم موثر است که اولین نکته به شرایط و زمان پخش برمی‌گردد یعنی بازه‌هایی مثل ماه محرم و بازگشایی مدارس، معمولاً باعث به وجود آمدن چنین افت فروشی می‌شوند، اما اگر واقعاً بخواهیم کلاهمان را قاضی کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که اگر یک فیلم خوب باشد خودش را در هر شرایطی بالا می‌کشد. در حال حاضر برای خیلی از فیلم‌ها این اتفاق افتاده و همه یک افت نسبی داشته‌اند. البته شاید ما باید در تبلیغات تلاش بیشتری می‌کردیم.

تکاور عنوان کرد: هیچ هنرمندی فکر نمی‌کند کارش کامل نیست یا اینکه ایراد دارد. او کارش را عرضه می‌کند، اما وقتی به مرحله نمایش می‌رسد گاهی با خود می‌گوید کاش تمهیدات بیشتری برای فیلمم می‌اندیشیدم و شرایط مطلوب را ایجاد می‌کردم. حدیث نفس اول یک هنرمند این است که هدف فیلمش را بازگو و در مرحله بعد جذب مخاطب کند. با همه این تفاسیر «کروکودیل» یک فیلم کامل است که با هدف جذب مخاطب ساخته شده البته اینکه تا الان فروش قابل قبولی نداشته نشانگر این است که ما باید روی تبلیغاتمان بیشتر کار کنیم.

وی اظهار کرد: ما بیشتر روی تبلیغات محیطی تمرکز کردیم و به این صورت توانستیم چیزی نزدیک به ۸ بیلبورد خوب در اختیار بگیریم. درباره تبلیغات تلویزیونی هم باید بگویم که تلویزیون شرایط و موازین خاص خودش را دارد که در عرصه جذب مخاطب دست و پاگیر است. ما انتظار داشتیم تیزر‌های بیشتری در اختیار داشته باشیم. وقتی دوستان دست ما را از شبکه‌های ماهواره‌ای برای تبلیغات کوتاه می‌کنند باید در تلویزیون خودمان یاری دهند، تبلیغات این آثار را آزادتر بگذارند و تعداد تیزر‌ها را افزایش بدهند.

این کارگردان گفت: فیلم‌های جدی ما در این سال‌ها مهجور مانده و رشد پیدا نکرده‌اند، بنابراین نیاز است این فیلم‌ها فرصتی برای توانمند شدن پیدا کنند. البته طول می‌کشد تا این اتفاق بیفتد. این را هم باید بگویم که نقش آفرینی فیلم‌های جدی در چند بازیگر خلاصه شده که تعدادشان به اندازه انگشتان یک دست هم نمی‌رسد. این افراد ویترین ساز و در عین حال کم هستند. برای مثال نوید محمدزاده یکی از آن‌هاست. بقیه فیلمسازان جدی نمی‌توانند از این ویترین استفاده کنند و ناخودآگاه تکلیف فیلم‌های جدی مشخص می‌شود.

تکاوری در پایان گفت: گاهی در سینما یک تیم شکل می‌گیرد و گاهی یک باند، اما آنچه در حال حاضر در سینمای ایران شاهدش هستیم حضور همین تیم‌هاست. مگر یک نفر در چند فیلم می‌تواند بازی کند و با چند تیم می‌تواند همکاری کند؟ آلبوم ستاره‌های ما برای جذب مخاطبان به اندازه انگشتان دست نیست، پس چگونه انتظار داریم یک فیلم اجتماعی جذب مخاطب کند. از سوی دیگر چیدمان درست اکران، خودش یک هنر است که باید چند تهیه‌کننده، چند پخش‌کننده توانمند با همراهی نمایندگانی از ارشاد آن را سر و سامان دهند.