این جمله‌ها را احمد نادعلیان در پنجاه‌وچهارمین سالروز تولدش گفت؛ هنرمندی که سال‌هاست در زمینه‌ی هنر محیطی فعالیت می‌کند و با انتخاب نقطه‌ای در جنوب کشور و حضور در کنار بومیان آن منطقه، فعالیت هنری متفاوت‌تری را نسبت به هنرمندان هم‌نسل خود برگزیده است.

این هنرمند محیطی درباره‌ی سابقه‌ی فعالیت‌هایش در زمینه‌ی هنر، اظهار کرد: من از ۱۴ – ۱۵ سالگی نقاشی را بدون این‌که استادی جدی در این زمینه داشته باشم، آغاز کردم. کارهای من و هم‌نسلانم در اوایل انقلاب بیشتر فضای اجتماعی داشت و تحت تأثیر هنرمندان اجتماعی بودیم. وقتی برای تحصیل به اروپا رفتم و مدتی دور از طبیعت و سرزمین اجدادی‌ام بودم، یک دلتنگی در من به‌وجود آمد که باعث شد در بازگشت به کشور، پنج سال را در چادر زندگی کنم. این پنج سال، نقطه‌ی عطفی برای من بود که آثار هنری مرا با طبیعت تطابق داد.

او ادامه داد: در ابتدا، به‌دلیل شرایط محیطی محل تولدم، بیشتر روی سنگ متمرکز بود. بعدها گرایش زیست‌محیطی در فعالیت‌هایم پررنگ شد که این گرایش در زمان خودش و در قلمروی جهانی، جذابیت داشت. به همین دلیل، به گوشه و کنار دنیا برای کار دعوت شدم.

نادعلیان درباره‌ی دوره‌ی بعدی کارش، گفت: دوره‌ی دوم کاری من به زمانی برمی‌گردد که طی دعوت انجمن هنرهای تجسمی برای حضور در یک جشنواره، با محیط مناطق جنوبی بیشتر آشنا شدم. با نگاه زیست‌محیطی که به این منطقه داشتم، مدت ۱۰ سال است که در جزیره‌ی هرمز فعالیت می‌کنم.

او با بیان این‌که این بخش از کار من به دلایلی چالش‌برانگیز بود، ادامه داد: ابتدا من با کسانی که طبیعت را تکریم نمی‌کردند، وارد چالش می‌شدم. در هرمز، هنر محیطی رفته‌رفته به هنر اجتماعی تبدیل شد و تبلور آن امروز این است که جلوی قلعه‌ی پرتغالی‌ها، بازار نقاشی زنان به‌عنوان یک صنعت دستی جدید برپاست. اوج موفقیت من در این دهه از فعالیتم نیز سال گذشته رقم خورد.

نادعلیان در بخش دیگری از سخنانش درباره‌ی مشکلاتی که این سال‌ها در جنوب کشور داشته است، اظهار کرد: برخی متولیان در این سال‌ها سعی کردند که برای فعالیت‌های ما مانع‌تراشی و سنگ‌اندازی کنند. اگر آن‌ها توانایی و زمانی را که برای مانع‌تراشی و تخریب این فعالیت‌ها صرف کرده‌اند، برای کار دیگری مثل کمک به همین مردم اختصاص می‌دادند، نتیجه کارشان بهتر دیده می‌شد.

او افزود: بهتر است کسانی در مناطق و سازمان‌ها مسؤولیت بگیرند که از سازمان‌های مردم‌نهاد حمایت کنند و نقش مشورتی برای آن‌ها داشته باشند. البته من با گذشت زمان، همه چالش‌ها و راه‌ حل‌ها را خواهم نوشت. این راهی دشوار است، اما باید رفت.

این هنرمند محیطی همچنین درباره‌ی سال‌ها فعالیتش در جنوب کشور و دستاورد آن، اظهار کرد: سه – چهار سال است که در هیچ گالری‌ای نمایشگاه نگذاشته‌ام و خودم را وقف کار دیگری کرده‌ام، چون فکر می‌کردم به دستاورد متفاوت‌تری خواهم رسید. دستاوردی که می‌گوید، نقاشی می‌تواند بدون این‌که برای قشر خاصی از جامعه باشد، نان شب بدهد و تشخص فرهنگی بیاورد. این کار جواب داد و اکنون عده‌ی زیادی از این راه، کار می‌کنند و راضی هستند که تحسین می‌شوند.

به گزارش ایسنا، احمد نادعلیان که به‌تازگی وارد ۵۳ سالگی شده، در سال ۱۳۴۲ در سنگسر متولد شده است. او دانش‌آموخته‌ی رشته نقاشی است و دارای مدرک دکتری در رشته فلسفه هنر در زمینه تخصصی نقاشی و تزیینات دیواری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و دانشگاه مرکزی انگلستان (UCE) است. او سال‌ها در کنار مردم بومی جزیره هرمز زندگی کرده و با آموزش نقاشی به آن‌ها، زمینه‌ای را فراهم کرده است تا دختران جزیره هرمز از طریق کشیدن نقاشی با خاک‌های رنگی این جزیره، درآمدی کسب کنند.