غلامحسین لطفی در این باره به «صبا» گفت: پس از عید پیشنهادهای زیادی داشته‌ام ولی همه آنها را رد کردم، به دلیل این‌که پول کافی برای ساخت ندارند و می‌گویند خودتان اسپانسر پیدا کنید، ما هم که کارمان اسپانسر پیدا کردن نیست چون این کار زدوبند‌های خودش را می‌خواهد. قرار هم نیست من برای تلویزیون اسپانسر پیدا کنم و سودش را کس دیگری ببرد. در واقع اصل پول را آنها می‌گیرند و یک هشتمش را به ما می‌دهند. در این صورت هم که باز ما لنگ می‌زنیم. متاسفانه کارهایی که به من پیشنهاد شده است، متن خوبی نداشته‌اند و من از نقشم اصلا راضی نبوده‌ام. تا زمانی که نقشم را دوست نداشته باشم کار را نمی‌پذیرم. الان هم شرایط به گونه‌ای است که دستمزد بازیگر را نمی‌دهند و این باعث سردی و دلزدگی می‌شود. من در حال حاضر از تهیه‌کنندگان مختلف حدود هفتاد تا هشتاد میلیون تومان طلبکارم و هیچ‌کدام پولم را نمی‌دهند. آنها با ما یک قرارداد می‌بندند که هیچ اعتباری در دادگاه‌ها ندارد. اغلب فیلمسازان دستمزد قرارداد اول و دوم را می‌دهند و قرارداد سومی را از سری خود باز می‌کنند.

وی ادامه داد: ما هم وقتی متوجه می‌شویم که می‌خواهند به ما کلک بزنند پس برای پذیرفتن پیشنهادات بعدی هیچ انگیزه‌ای نخواهیم داشت؛ مانند سریال «معمای شاه» که بیست میلیون تومان به من بدهکارند اما با این حساب باز هم از من می‌خواهند که سر فیلمبرداری بروم ولی با توجه به بدقولی‌های آنها در پرداخت دستمزها من از آنها خواستم که آن سه سکانس‌ باقیمانده را که پولش را پرداخت نکرده‌اند حذف کنند. من در«معمای شاه» نقش یک بازجوی ساواک را درکنار محمدرضا شریفی‌نیا بازی می‌کنم و به نظرم نقش بسیار خوبی هم بود اما هنوز پخش نشده است.

لطفی با اشاره به این سریال توضیح داد: سریال«معمای شاه»به هیچ عنوان سر و ته ندارد. داستان به شکل متداومی نیست که هفته بعد ادامه‌اش را ببینیم، بخش‌های مجزایی از تاریخ در این سریال ساخته و بعد مونتاژ شده است و هر هفته یک قسمت از آن را نشان می‌دهند.

وی در ادامه از سخت بودن وضعیت اقتصادی بازیگران در شرایط کنونی توضیح داد: کار کردن با این اوضاع به‌شدت سخت است. همه همکاران من تحصیل کرده هستند اما بیکار در خانه نشسته‌اند و یا در آژانس کار می‌کنند. همین سریال‌هایی را هم که می‌بینید جسته و گریخته ساخته می‌شود به وسیله افرادی است که رایگان کار می‌کنند و حتی ماشین و خانه‌شان را در اختیار فیلمساز قرار می‌دهند، طبیعتا تهیه‌کننده از آن بازیگر استفاده می‌کند چون نیازی نیست به این دست افراد پول چندانی بدهد اما باید پول من را بدهند.

این بازیگر با بیان این‌که بازیگری تنها شغلش است گفت: من کار دیگری بجز بازیگری بلد نیستم و قرار هم نیست که هنرمند به کارهایی که در شأن او نیست بپردازد. من در سال گذشته دکترای این رشته را از دست وزیر گرفتم. آن‌وقت حقوق ثابت من یک میلیون و سیصد هزار تومان است. البته پیش‌تر حقوقم یک میلیون و صد هزار تومان بود و به تازگی تبدیل به این مبلغ شده است. کسانی که به این مسائل می‌پردازند که چرا به فلان مدیر حقوق زیاد می‌دهید بهتر است از طرف دیگری هم بگویند چرا برخی بازیگران از جمله من و همکارانم این‌قدر کم حقوق می‌گیریم. البته من استثنائا کارمند ارشاد بوده‌ام اما دیگر همکارانم که مثل من کارمند نبوده‌اند تا حقوق ثابت بگیرند؛ یعنی آنها حتی یک میلیون و سیصد هزار تومان هم نمی‌گیرند.

وی دلیل این مشکلات را سیستم بد دولتی و سیستم کارمندی دانست و گفت: نباید به هنرمند و بازیگر به چشم کارمند نگاه کرد، بازیگر باید با کارمندان اداره برق فرق داشته باشد ولی این‌طور نیست و البته کسی در اداره برق کار می‌کند بیشتر از من حقوق می‌گیرد.

غلامحسین لطفی در پایان گفت: من به‌ این مسئولان هیچ امیدی ندارم زیرا این قضیه از ریشه ایراد دارد. کسی که سال‌ها حقوق دویست میلیونی گرفته است درست شدنی نیست. کسی که رشوه می‌گیرد این کار به نظرش شیرین می‌آید زیرا برای کاری که اصلا زحمتی در قبال آن نکشیده است پول می‌گیرد. برای این قوانین هیچ وقت آینده خوبی نمی‌بینم.