لانتوری و ١٦+
لانتوری و ١۶+
اعتماد نوشت: در یک هفته گذشته فروش بیش از یک میلیارد تومانی را رد کرده و پر مخاطبترین فیلم جشنواره فجر بوده است؛ درباره اکران این فیلم نکات تامل برانگیزی وجود دارد که به نظر میرسد باید مسئولان فرهنگی کشور، سازندگان فیلم و تماشاچیان به آن توجه کنند:
١- چرا برای این فیلم و تماشای آن برای کودکان و نوجوانان محدودیتهای قانونی و سنی در نظر گرفته نشده است؟ مثلا ١٨+؛ چرا مسوولان سینماها و گیشهها به خانوادهها تذکری درباره موضوع فیلم نمیدهند و مانع حضور کودکان و نوجوانان در سالنهای سینما نمیشوند؟ چرا عوامل فیلم به خصوص تهیه کننده در پوسترهای فیلم، تبلیغات سردرسینماها، سایتهای بلیتفروشی و به خصوص شروع فیلم هیچ هشداری نسبت به موضوع فیلم نمیدهند و اعلام نمیکنند که تماشای این فیلم برای گروه سنی ١۶+ یا ١٨+ توصیه نمیشود یا حتی ممنوع است؟ البته به صورت محدود در تبلیغات ماهوارهای فیلم اشارهای به این موضوع شده ولی واقعیت این است که نشان دادن صحنههای هیجانانگیز در تیزرهای ماهواره باعث شده این هشدار چندان که باید و شاید از سوی مخاطبان دیده نشود.
٢- چرا پدر و مادرها کودکان خردسال و نوجوان خود را به تماشای فیلمی میبرند که سرتاسر آن خشونت را عریان و بیپروا به تصویر میکشد و حدود ٢٠ دقیقه بارها صورت اسیدپاشی شده زنی را (اگرچه که گریم است و سینمایی) نشان میدهد؟ پدری که کودک پنج ساله خود را به سینما برای تماشای لانتوری آورده بود میگفت کسی نبوده تا فرزندش را در خانه نگهدارد؛ پدر دیگری که فرزند نوجوانش در هنگام پخش فیلم بارها جلوی چشمش را میگرفت و از ترس فریاد میزد، به فرزندش میگفت با موبایلش بازی کند تا فیلم تمام شود و مادر کودکی با تمام شدن فیلم و در پاسخ به اینکه چرا کودکش را به تماشای این فیلم آورده، پاسخ داد: «حقش هست، دایم میگفت من را به سینما ببرید» و….
آیا پدرو مادرها نباید به این فکر کنند که فرزندانشان را به تماشای چه فیلمی میبرند و نباید پیش از فیلم درباره موضوع آن تحقیق کنند؟ آیا وقتی پدری یا مادری در سینما دید که صحنه زورگیری به نمایش درآمد یا اسیدپاشی پخش شد نباید فرزندش را از سینما بیرون ببرد؟ آیا اینکه کسی نیست بچه را در خانه نگهدارد توجیه بردن کودک به فیلمی است که خشونت را عریان به تصویر میکشد؟ آیا پدر و مادر این کودکان به تاثیرات مخرب این فیلمها در ذهن و آینده زندگی کودکشان فکر میکنند و اینکه ذهن کودکشان صفحهای زیبا و خالی است که با تماشای این صحنهها خطهای تیره و عمیقی روی آن نقش میبندد که پاک کردن آن به این سادگیها نیست؟ به پرونده مرگ پسر ١٢ سالهای (محمد مهدی) که به تقلید از سریال «پنج کیلومتر تا بهشت» خود را پنج سال پیش حلقآویز کرد تا روحش از آنچه دیگران دربارهاش میگویند باخبر شود و برای رسیدگی به آن مدیر شبکه سوم سیما، کارگردان و تهیهکننده سریال هفته گذشته به دادسرا احضار شدند، نگاهی بیندازید تا تاثیر تماشای یک فیلم بر ذهن کودکان و نوجوانان را بیشتر متوجه شوید. جامعه ایران این روزها چه قبول کنیم چه نه، شاهد رشد انواع خشونت است و متاسفانه سن ارتکاب به جرم و بزه نیز در جامعه ما روزبهروز درحال پایین آمدن است؛ فقط کافی است به اخبار خودکشی دانشآموزان، اعتیاد کودکان، آمار کودکان زندانی در کانون اصلاح و تربیت، قتل توسط کودکان و… نگاهی بیندازید؛ آیا دیدن زودهنگام خشونت و نقش بستن آن در ذهن کودکان و نوجوانان نمیتواند آثار تخریبگر و ویرانکنندهای در آینده آنها داشته باشد؟ آیا تماشای این تصاویر از سوی گروههای سنی اینچنینی نمیتواند خود رواجدهنده خشونت باشد؟
فقط برای لحظهای به کودکی فکر کنید که در سالن سینما خرس عروسکیاش را جلوی صورتش گرفته بود تا اسیدپاشی و قصاص اسیدپاش را نبیند؛ و به این فکر کنید که کودک شبهای گذشته را چگونه صبح کرده است؟
0 دیدگاه در “لانتوری و ١۶+”