آخرین خبر

شجریان دنبال موسیقی می‌رفت حتی تا زابل

ششمین سال نوای موسیقی ایران با برپایی آیین مجازی نکوداشت محمدرضا شجریان در حضور حسین علیزاده، فریدون شهبازیان و مدیران این رویداد به کار خود پایان داد.

فریدون شهبازیان آهنگساز و رهبر ارکستر در تجلیل از مقام هنری محمدرضا شجریان گفت: خوشبختانه درباره محمدرضا شجریان تعریف و تمجیدهای زیادی شده است. پس نیازی نیست که بخواهم درباره مقام هنری این هنرمند بزرگوار دوباره صحبت کنم. اوایل کار آهنگسازی‌ام با همراهی محمدرضا شجریان در ارکستر گلها آغاز شد. محمدرضا شجریان هنرمندی بود که از مشهد به تهران آمد و وقتی در رادیو برنامه «گلهای تازه» را راه اندازی کردیم او جزو خوانندگانی بود که همواره با او کار می‌کردیم و آثاری را به مرحله تولید می‌رساندیم که مورد توجه مخاطبان نیز قرار می‌گرفت.

وی ادامه داد: یکی از اولین کارهایی که با محمدرضا شجریان تولید شد مربوط به پروژه «جام تهی» بود که خوانش اشعار این اثر به دلیل انتخاب شعر نو دربرگیرنده ویژگی‌هایی بود که از عهده هر خواننده‌ای برنمی‌آمد. در آن زمان بود که از محمدرضا شجریان دعوت کردم تا این اثر را بخواند و او به قدری توانمند از عهده خوانندگی اثر برآمد که می‌توان گفت هم باعث شهرت من و هم باعث شهرت خود او شد. همین موضوع باعث شد تا همکاری ما برای پروژه‌های دیگر ادامه پیدا کرده و به تولید آثار پر مخاطب دیگری همچون آلبوم «رباعیات خیام» و تعدادی دیگر منجر شد که خوشبختانه تک تک کارها با استقبال خوب شنوندگان نیز مواجه گشت. آثاری همچون مجموعه «گلبانگ» که به آهنگسازی بنده و آقای یوسف زمانی پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

به گزارش ایسنا این آهنگساز در بخش دیگری از صحبت‌های خود بیان کرد: به خاطر دارم که محمدرضا شجریان برای بهره‌مندی از گونه‌های مختلف آوازی در ایران به یک باره با اتومبیل شخصی خود به شهرهایی مثل زابل می‌رفت. او همیشه می‌گفت در این منطقه‌ها خوانندگانی هستند که بسیاری از آثار قدیمی را حفظ هستند؛ بنابراین لازم است که حتما آثار این هنرمندان را از نزدیک بشنوم. او همیشه علاقه‌مند به فراگیری آثار هنرمندانی بود که گنجینه‌ای از آواهای قدیمی را در سینه داشتند. شرایطی که حتما در آثار موسیقایی وی نیز مشهود است و ما در هر زمان شاهد نوآوری‌هایی در خوانش کارهایش بودیم که ذائقه شنیداری مخاطب هم با آن ارتباط موثری برقرار می‌کرد. امروز بسیار متاسفم که محمدرضا شجریان را از دست دادیم و امیدوارم مردم عزیزمان قدر این هنرمندان را تا همیشه بدانند.

هویت موسیقی ما با محمدرضا شجریان تعریف می شود

اهدای تندیس ویژه ششمین سال نوای موسیقی ایران به حسین علیزاده مزین به نام محمدرضا شجریان بود که توسط فریدون شهبازیان به او سپرده و بعدا به موزه موسیقی اهدا خواهد شد.

فریدون شهبازیان در این بخش گفت: خیلی خوشحالم که این وظیفه به عنوان نماینده ششمین رویداد سال نوای موسیقی ایران را داشته باشم که تندیس ویژه این رویداد را به دوست بسیار عزیزم حسین علیزاده تقدیم کنم تا این تندیس به وسیله او به موزه موسیقی سپرده شود.

حسین علیزاده آهنگساز و نوازنده هم در آیین مجازی نکوداشت استاد محمدرضا شجریان که پایان بخش برنامه‌های ششمین سال نوای موسیقی ایران بود بیان کرد: خیلی احساس خوبی دارم که در این مراسم کنار فریدون شهبازیان هستم و این تندیس را به واسطه حضور این هنرمند به موزه موسیقی می‌رسانم.

چقدر خوب است که رویداد معتبری چون ششمین سال نوای موسیقی ایران از استاد محمدرضا شجریان یاد می‌کند. بر این باورم هویت موسیقی ما با شجریان تعریف می‌شود.

سال‌نَوای موسیقیِ ایران مراسمی است که از سال ۱۳۹۴ با هدف نکوداشت و قدردانی از هنرمندان برجسته موسیقی ایران و با طراحی علی جعفری‌پویان (نوازنده و مدرس ویلن) و با یاری موسیقی‌دانان ایرانی، هر سال برگزار می‌شود.

ششمین دوره‌ سال‌نوای موسیقی ایران، با مدیریت اجرایی محمدمهدی گورنگی (آهنگساز و مدرس موسیقی) و با همراهیِ بیش از ۲۷۰ نفر از هنرمندان موسیقی و حمایتِ تعدادی از مؤسسات فرهنگیِ خصوصی از هشتم تا یازدهم بهمن ۱۳۹۹ برگزار شد.

«ششمین آیین سال نوای موسیقی ایران» با توجه به اهمیت رعایت پروتکل‌های بهداشتی و حفظ سلامتی هنرمندان با حمایت چندین مجموعه فرهنگی هنری به‌صورت مجازی، با انتشار ویدئوها و برنامه‌های اختصاصیِ ضبط شده در مجموعه شهر صدای پارسیان پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

ممکن است به این موارد نیز علاقه مند باشید:

0 دیدگاه در “شجریان دنبال موسیقی می‌رفت حتی تا زابل”

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

ویدئو

مشترک خبرنامه شوید

برای دریافت آخرین مطالب سایت در ایمیل خود عضو خبرنامه شوید