به گزارش آوای ایرانیان ژانر کودک با سابقه دیرپا در سینمای ایران از جایی به بعد گرفتار غلبه نگاه جشنواره ای و تولید محصولاتی شد که به جای جذب مخاطب، به دنبال دریافت بودجه های دولتی برای ارائه بیلان کار هستند با این حال همچنان تولیدات کودکی که با نگاه به جذب مخاطب و برای سرگرم کنندگی صرف کودکان و نوجوانان تولید میشوند، وجود دارند و در این بین بعضا با استقبال مخاطبان هم روبرو می‌شوند.

سریال دیو و ماه پیشونی از جمله سریال‌های کودک و نوجوان سال‌های اخیر بوده که با دقت بر جلب مخاطب کودک و در عین حال دخیل کردن خانواده ها با کودک در استفاده از فضایی سرگرم‌کننده برای گذران اوقات فراغت روبرو بوده است.

دیو و ماه پیشونی  با تاکید بر چند ویژگی منحصربفرد توانست تقریبا در تمام اپیزودها، مخاطب را همراه کند و همین همراهی باعث شد در آیین دیدار عوامل سریال با مخاطبان در پردیس باغ کتاب، انبوه کودکان و نوجوانان باشند که کنار پدر و مادرهای خویش حضور داشته باشند و جالب اینجاست که بسیاری از کودکان بازیگران سریال را به نام کاراکتر شناخته و با همان نام با آنها خوش و بش می‌کردند.

هماهنگی تولید در جلب عواملی دارای کارنامه در گونه کودک را باید ویژگی اصلی دیو و ماه پیشونی دانست. مهدی و صادق یاری تهیه‌کنندگان سریال که سالهاست در شبکه خانگی فعالیت دارند و سریال‌هایی در ژانرهای مختلف را ارائه نموده‌اند این بار در ژانر کودک راهی را ادامه دادند که پیش‌تر با مجموعه های هشتگ خاله سوسکه در آن خودی نشان داده بودند.

در دیو و ماه پیشونی هم مانند هشتگ خاله سوسکه کارگردانی به یک فعال گونه کودک سپرده شد‌. در هشتگ… این محمد مسلمی بود که کارگردانی را برعهده گرفت و در …ماه پیشونی، حسین قناعت است که کارگردان کار بوده. هم مسلمی و هم قناعت سابقه بالای کار در گونه کودک دارند و همین باعث شد از نظر تکنیکی ژانر کودک را بشناسند و از همان اولین اپیزود، کار جذاب ارائه دهند. در کنارش در انتخاب بازیگر نیز سعی شد هنرپیشه‌هایی در کنار هم قرار گیرند که درک لازم را از گونه کودک دارند.

ویژگی دوم دیو و ماه پیشونی کیفیت بصری قابل اعتنا در ژانر کودک است. در سال‌های اخیر آن قدر محصولات سردستی و سطحی در این ژانر ارائه شده که بسیاری از والدین، بیش از محصول کودک ایرانی به محصولات کودک خارجی تکیه کنند ولی …ماه پیشونی با غنا در تصویرسازی های فانتزی و ترکیب درست آنها با نماهای رئال، کاری کرد که والدین بدبین نیز بعد از تماشای یکی دو قسمت از سریال دریافتند با سریال خوش ساختی روبرو هستند و دیگر سریال را تا پایان دنبال کردند.

ویژگی سوم ماه پیشونی، شخصیت پردازی رویاگونه و کاملا کودکانه کار بود. بارها و بارها گفته شده که نمی‌شود کودک را با شعارهای گل درشت، جلب کرد ولی در تولید، این مساله فراموش شده و انبوه تولیدات دولتی کودک را داریم که در حال عرضه شعارهای گل درشت از سکانس ابتدایی هستند ولی ماه پیشونی با دقت در طراحی شخصیت‌ها منطبق بر کهن‌الگوهای دیو و پری و استفاده درست از گریم برای کمک به سمپاتیک شدن کاراکتر و از همه مهمتر، داستان پردازی مجزا برای تک تک کاراکترها توانست کودک و نوجوان را به نوعی غرق دنیای خود کند.

استفاده از آموزه های فرهنگ باستانی ایرانی و معرفی مفاخر فرهنگی از طریق کاراکترهای سریال، ویژگی چهارم سریال دیو و ماه پیشونی بود. معرفی صحیح فردوسی، سعدی، حافظ، شاملو، نیما، سهراب سپهری و… با قرار دادن پاساژهای دراماتیک باعث شد مخاطب کودک و نوجوان در دل داستان اصلی، با اینها آشنا گردیده و کاشتی صورت گیرد برای آشنایی بیشتر با آنها در آینده.

ویژگی پنجم سریال دیو و ماه پیشونی، حفظ هارمونی جذاب در تمام قسمتهای پانزده گانه بود. یکی از ایرادات بسیاری از سریال‌های شبکه خانگی آن است که یکی دو قسمت ابتدایی را پر و پیمان ارائه می‌دهند ولی بعد از آن به تمام شدن ماده داستانی و نوعی آب‌بندی می‌افتند؛ دیو و ماه پیشونی با تقسیم بندی داستانی به تعداد اپیزود، شرایطی را فراهم کرد که هماهنگی اپیزودها در تمام طول سریال وجود داشته و حتی گاهی مخاطبی که از نیمه به سریال می‌پیوندد باز هم جذابیت قسمت ابتدایی را مشاهده کند.

سریال دیو و ماه پیشونی  نشان داد که با وجود همه پیشرفت های تکنولوژیکی هالیوود در ارائه انیمیشن‌های متعدد، در ایران هم می‌توان در گونه کودک کار کرد و کار خوب ارائه داد برای کودکان و نوجوانانی که از همان کودکی باید در کنار محصولات روز خارجی، محصولات ایرانی قابل اعتنا را داشته باشند.